Code Rood

(geschreven in pre-Covid tijden)

Het blijft eng heh, Israël bezoeken? Zou het wel veilig zijn? Kan ik daar wel met een gerust hart over straat gaan? Het hele Midden-Oosten is een kruitvat! Die enge baarden en donkere ogen! U heeft gelijk, het is eng. Israël is een gek en gevaarlijk land met veel bijzonder explosieve situaties.

Neem nu een recent uitje naar het winkelcentrum. Na een shoppingronde strijk ik neer aan een tafeltje. Een vrouw van eind vijftig die twee tafeltjes verderop zit, kijkt me verwoestend aan. Ze staat op, komt naar me toe en schreeuwt: “ER VIEL EEN HAAR OP MIJN TAFEL!” - “Pardon?” - “EEN HAAR! JOUW HAAR!” 'Ben je soms in de overgang?!', wil ik schreeuwen. Het is maar goed dat ik niet weet hoe ik dat in het Hebreeuws moet zeggen, want dat had de zaak welzeker doen ontploffen. Stampvoetend verdwijnt de vrouw, ze komt niet meer terug.

Of neem een doorsnee T-splitsing in Jeruzalem. Alle betrokken verkeersdeelnemers willen perse op hetzelfde moment links, rechts, rechts over links, links over rechts en rechtdoor. Dat gaat niet. Binnen een niet al te lange tijd staat de volledige straat vast. Een auto die linksaf sloeg en tegelijkertijd een andere linksafslaande auto wilde inhalen, die vervolgens een rechtsafslaande auto voor zijn bumper ziet, die rechtsom naar links wilde afbuigen, etc. Iedereen staat vast, niemand kan of wil zich een centimeter voor- of achteruit bewegen. Er wordt claxonerend en schreeuwend oorlog gevoerd. Er vliegen dreigingen over en weer totdat de achterste in de rij het opgeeft en langzaam achteruit rijdt.

U ziet het, men ondervindt hier gevaar van dag tot dag. Nee echt, dít zijn de gevaren van alledag in Israël. Ik wil absoluut niet bagataliseren dat we regelmatig door zware tijden gaan. Echter, juist dan worden onze harten verwarmd door het feit dat ook dan vele mensen naar Israël (en de Palestijnse Autoriteit) komen uit solidariteit. Tranen vloeien en harten openen. Een hart onder de riem in plaats van de billen op de comfortabele Europese bank. Uw bezoek geeft licht en heelt wonden.

Volgens de online database Numbeo heeft Amsterdam een veiligheidsindex van 66 (hoe hoger de index, hoe beter) en een gewelds-/criminaliteitsindex van 33 (hoe lager de index, hoe beter). Jeruzalem daarentegen heeft een veiligheidsindex van 81 en een gewelds-/criminaliteitsindex van 19. Statistisch gezien staan u hier dus minder gevaren te wachten dan in de Kalverstraat in Amsterdam, zij het dat alles hier wordt ingekleurd met het typische mediterane temperament, waar voorgenoemde casussen typische voorbeelden van zijn.

Op een avond doe ik een rondje door de buurt en zie ik vijf lichtelijke beschonken charidische Joden om een bushalte heen dansen. Hun zwarte jassen wapperen, hun zwarte hoeden houden ze goed vast tijdens het onophoudelijk hoppen. “Melech HaMashiach!”, zingen ze, “Koning Messias!”. Het enthousiasme werkt aanstekelijk, twee Arabische jongens besluiten mee te doen. Gezamenlijk dansen ze wild in het rond. Het ware gezicht van Israël, gek maar geweldig.

Een code rood om Israël te bezoeken? Integendeel, weest welkom!

Dit is een herziene versie van een column gepubliceerd voor www.cip.nl